แค่นิ่งๆเฉยๆ...ก็ได้ง่ายๆสบายๆ
การนั่งสมาธิไม่ได้ยากอย่างที่คิด หากทำอย่างถูกวิธีตามหลักวิชชา แม้มาจากต่างที่ต่างภาษาแต่สิ่งที่ได้พบเหมือนๆกัน นั่นคือความสุข
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทครูผู้นำฟื้นฟูศีลธรรมโลก รุ่นแรกของโลก
ความในใจของพระครูสุมณฑ์ธรรมวงศ์
การที่หลวงพ่อมีวิสัยทัศน์ที่จะรวมสงฆ์จากทั่วโลก แล้วร่วมมือกันในการขยายพระพุทธศาสนาไปทั่วโลก เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก เพราะชาวพุทธจะต้องสามัคคีกัน ปัจจุบันต้องยอมรับว่า การตื่นตัวของชาวพุทธและความหวงแหนในพระพุทธศาสนามีน้อย เพราะเราขาดการศึกษาสิ่งดีๆที่เรามีอยู่อย่างจริงจัง บางครั้งเรากลับเห็นคุณค่าของศาสนาเราเอง ด้วยการเรียนรู้มาจากเพื่อนต่างศาสนา
ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท ตอน หุบยิ้มไม่ได้
ผมสนใจดูแต่ดวงแก้ว เป็นการเห็นด้วยความรู้สึกในใจ ไม่ได้เห็นด้วยสายตาครับ พอนิ่งไปมากๆ ขนก็จะลุกซู่ๆ จากแขนขึ้นไปที่หน้าอก จิตใจอิ่มเอม สบาย ยิ้มแทบไม่หุบ หุบไม่ลงเลยครับ
ทุ่มสุดฤทธิ์ ปิดเจดีย์ ตอนที่ 3
ในวันที่เธอตัดสินใจนำเงินสดๆออกมานั้น เธอมานั่งคุกเข่าต่อหน้ารูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วถึงกับขนลุกและร้องไห้ออกมา ปลื้มปีติจนพูดไม่ออกจริงๆ เธอรำพึงว่า “ความตระหนี่มันไม่ดีเลย” ทันทีที่ตัดสินใจทำ เธอก็รู้สึกว่า เบา โปร่ง สบาย อย่างนี้นี่เอง
ขอเชิญร่วมปฏิบัติธรรม ณ หินสวยน้ำใสรีสอร์ท จ.ระยอง
พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 5
เมื่อพระอาจารย์แจ้งข่าวการบวชธรรมทายาทนานาชาติ ผมตัดสินใจได้ทันที เพราะผมตระหนักดีว่า “นี่คือโอกาสทองที่จะได้เรียนรู้สมาธิให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และได้ศึกษาพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิมในดินแดนของชาวพุทธ ได้รู้จักกับวัฒนธรรมชาวพุทธจากพุทธศาสนิกชนในประเทศไทย”
มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ
ครั้งแรกๆเมื่อมีอาการแบบนี้ ลูกจะลืมตาทันที ถ้าเมื่อใดที่เกิดขึ้นแบบแรงมากๆ ลูกก็จะนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ เพราะลูกรู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆค่ะ แต่ครั้งนี้ลูกได้ชนะสิ่งนี้แล้ว เพียงแค่ลูกหยุด นิ่ง เฉย อย่างเบา สบาย โดยไม่นึกถึงอะไรทั้งสิ้น มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ...
ผลการปฏิบัติธรรมโครงการธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 30
ลูกจะภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แตะใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายจู่ๆ ก็เห็นดวงแก้วใสๆ ขนาดเล็ก อยู่ตรงกลางของดวงแก้วขนาดใหญ่ สว่างจ้า แต่ไม่แสบตาค่ะ แล้วก็มีรัศมีแผ่ออกมาคล้ายพระอาทิตย์ทรงกลด ตอนนั้นรู้สึก สบาย โล่ง และมีความสุขค่ะ
สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ
ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล
