อานิสงส์ถวายน้ำอ้อย

ควรทำวันและคืนไม่ให้เปล่าประโยชน์ จะน้อยหรือมากก็ตาม เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไปแล้ว ชีวิตของบุคคลนั้นย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น

ทำไมจึงรวย ?

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสกับสุภมาณพ โตเทยยบุตรว่า ดูก่อนมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้.

มูลนิธิธรรมกาย ส่งถุงยังชีพช่วยเหลือน้ำท่วม

มูลนิธิธรรมกาย ได้จัดส่งถุงยังชีพ เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม ณ ตำบลบางตะเคียน และ ตำบลต้นตาล จังหวัดสุพรรณบุรี กว่า 2,000 ชุด

วัดพระธรรมกาย มอบถุงยังชีพช่วยโรงเรียนที่ประสบภัยน้ำท่วม จ.พระนครศรีอยุธยา

วัดพระธรรมกาย มูลนิธิธรรมกาย ได้มอบถุงยังชีพช่วยโรงเรียนที่ประสบภัยน้ำท่วมในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา จำนวน 500 ชุด

วัดพระธรรมกาย มอบอุปกรณ์จัดทำเตียงโรงพยาบาลสนามปรางค์กู่ ศรีสะเกษ

วัดพระธรรมกาย มูลนิธิธรรมกาย ร่วมกับคณะศิษย์ฯ ได้มอบอุปกรณ์จัดทำเตียงรองรับผู้ป่วยโควิด-19 จำนวน 30 ชุด สบทบเตรียมความพร้อมให้กับ โรงพยาบาลสนามปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ

คณะศิษย์วัดพระธรรมกาย ร่วมมอบชุดป้องกันไวรัสโควิด 19 แก่รพ.ในจ.ระยอง

วัดพระธรรมกาย มูลนิธิธรรมกาย พร้อมด้วยเครือข่ายคณะศิษยานุศิษย์วัดพระธรรมกาย และคณะผู้ใจบุญเมืองระยอง ได้ร่วมมอบชุดป้องกันไวรัสโควิด-19 แก่โรงพยาบาลในจังหวัดระยอง รวม 3,000 ชุด

มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ

ครั้งแรกๆเมื่อมีอาการแบบนี้ ลูกจะลืมตาทันที ถ้าเมื่อใดที่เกิดขึ้นแบบแรงมากๆ ลูกก็จะนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ เพราะลูกรู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆค่ะ แต่ครั้งนี้ลูกได้ชนะสิ่งนี้แล้ว เพียงแค่ลูกหยุด นิ่ง เฉย อย่างเบา สบาย โดยไม่นึกถึงอะไรทั้งสิ้น มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ...

จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๓)

ชีวิตหลังความตายยังเป็นความมืดมนสำหรับมนุษย์ทั้งหลาย เพราะยังไม่ได้รู้แจ้งในโลกทั้งปวง มนุษย์มากมายต่างก็ปรารถนาจะไปสวรรค์ เพราะรู้ว่าสวรรค์เป็นดินแดนแห่งการเสวยสุข

มหาโควินทสูตรตอนที่ ๓ (สนังกุมารพรหม)

ชาวโลกนี้ เป็นผู้มืดบอด มีน้อยคนที่เห็นแจ้งในโลกนี้ น้อยคนที่จะไปสู่สุคติโลกสวรรค์ เหมือนนกน้อยตัวที่รอดพ้นจากตาข่ายมีน้อยฉันนั้น

อานิสงส์รักษาศีลจนตลอดชีวิต

แม้ว่าจะต้องทำงานรับจ้างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเพียงใดก็ตาม ท่านจะนึกถึงศีลตนที่ได้ประคองรักษาอย่างบริสุทธิ์ผุดผ่อง จนเวลาล่วงมาถึงหนึ่งแสนปี เมื่อวาระสุดท้ายแห่งชีวิตมาถึง ท่านก็ได้ระลึกถึงศีลของตนเอง ทำให้เกิดมหาปีติว่า “ศีลที่เราสมาทาน และได้รักษาอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ แม้นอนอยู่บนเตียงคนป่วย เราก็มีใจชื่นบาน ไม่หวั่นไหวต่อมรณภัยเลย